آئین مستان

دختر سه ساله ات از غمایی که دیده پیره

گوشه ی خرابه باز زانوشو بغل می گیره

از بهار زندگی چشم و دل اون دیگه سیره

از خاطرات پرغم کرببلا پریشونه پریشونه

میون موهای پریشونش هنوز لخت خونه لخت خونه

آرزوش اینه آرزوش اینه، دورت بگرده نمی تونه

یا ابتا یا ثارالله

عمه زینبم برام زحمت زیادی کشیده

از غمای بی شمار می دونی که دیگه بریده

صد برابر همه طعم مصیبت رو کشیده

هرجا رسید شد سپر بلای من تو راه شام تو راه شام

مرحم اشکاشو گذاشت هر نیمه شب به زخم پام به زخم پام

شبیه عمه شبیه عمه در نیومد هیچ جا صدام

یا ابتا یا ثارالله

مثل هر شبی می رم می شینم یه گوشه ای تنها

سجده های شکر دارم به جا میارم روی خاکا

روی دامنم نشست عاقبت سرت ای بابا

عاشقیمو میخوام بابا بازم به تو نشون بدم نشون بدم

لب می زارم به روی حنجرت بابا که جون بدم که جون بدم

گلتم اما گلتم اما عمرمو دست خزون می دم

یا ابتا یا ثارالله

یا رقیه

الهی بمیرم برای تو نازنین من دلبر بابا

پاشو یه نگاه کن که برای مهمونی اومده سر بابا

موهام چه پریشونه، اشک هام مثل بارونه، امشب توی ویرونه

دست هام چه نیمه جونه، پاهام چه ناتوونه، امشب توی ویرونه

بابا بابا من الذی ایتمنی

یه نگاه کن عمه ببین که از دوری بابا چه بی قرارم

رو دیوار ویرونه سرمو تا سحر غریبی میزارم

اینو میدونم اینجا امشب پیش تو بابا کارم دیگه تمومه

توی سینه خسته با این دل شکسته تنگ روی عمومه

موهام چه پریشونه، اشک هام مثل بارونه، امشب توی ویرونه

دست هام چه نیمه جونه، پاهام چه ناتوونه، امشب توی ویرونه

بابا بابا من الذی ایتمنی

کجایی عمو جون تا که بگیری منو دوبار توی آغوش

کجایی ببینی رو خاک خرابه عزیز تو شده بیهوش

چشمام بارونه اشکه، تشنه ی ساقی مشکه، بابا به غم اسیرم

بابا طاقت ندارم، دیدی چه بی قرارم، دیگه می خوام بمیرم

موهام چه پریشونه، اشک هام مثل بارونه، امشب توی ویرونه

دست هام چه نیمه جونه، پاهام چه ناتوونه، امشب توی ویرونه

بابا بابا من الذی ایتمنی

خیلی سخته روزگار اونی که دیگه از این زندگی سیره

وقتی تو دام یه آرزو اسیره دلش آروم نمی گیره

همه فکر و ذکرش اینه از خدا حاجت بگیره

خیلی سخته که پیش از حاجت روا شدن بمیره

الحمد لله که به آرزوی اولم رسیدم

دوباره چشماتو دیدم دوباره روتو بوسیدم

طعم خاکستریه خشک روی لبهاتو چشیدم

هنوزم مونده به یادم لحظه لحظه که میگفتم ای خدا برس به دادم

وقتی با هر نفسم تموم راهو خدا رو قسم میدادم

الهی بالحسین الهی بالحسین الهی بالحسین

دوای دردای منی بابا بابا حسین

من الذی ایتمنی بابا بابا حسین

چرا رنگ لبت چون ارغوان است

گمانم جای چوب خیزران است

مرحم زخمای منی بابا بابا حسین

من الذی ایتمنی بابا بابا حسین

اون روزا که خونمون مدینه بود

دل نامحرمی تو ماها نبود

عمه می گفت که میدونی دخترم

که چرا خیلی تو رو دوست دارم

توکه نوری و تو چشم همه ای

شبیه مادر ما فاطمه ای

میون دستای منی بابا بابا حسین

من الذی ایتمنی بابا بابا حسین

تو دین و دنیای منی بابا بابا حسین

من الذی ایتمنی بابا بابا حسین

بابایی تو که دق مرگم کردی

بابایی بگو کی برمیگردی

گمشده بودم

باتو پیدا شدم

اومدیو صاحب بابا شدم

منم سه ساله ات

بابا جون جا نخور

فقط یکم شبیه زهرا شدم

از سرمم زیاده همین که باسر اومدی

یه تار موی سوختتو من نمیدم به احدی

بابایی تو که دق مرگم کردی

بابایی بگو کی بر میگردی

کی گفته من یه دختر اسیرم

خواب خوشو از شامیا میگیرم

من به نمایندگی از بچه ها

دورسرت میگردمو می میرم

منو ببر منو ببر

بر لب من این خواهشه

برای قبض روح من

عجل خجالت می کشه

بابایی تو که دق مرگم کردی

بابایی بگو کی برمیگردی

دعاهایی که دادی یادم بابا

خوندم تا که رد بشم از کوچه ها

نمی دونم چرا افاقه نکرد

شدم  شکسته پر زیر دست پا

گلبرگ های لاله شده

سنجاقک روی سرم

کاشکی می شد با هم بریم

یه گوشواره باز بخرم

بابایی تو که دق مرگم کردی

بابایی بگو کی برمیگردی

سفیر مولایم، اسیر غم هایم

میان کوفه خدا،  بی کس و تنهایم

مردم کوفه مهر و وفایی به دل ندارن واااای

به راه زینب با مشتی از سنگ چشم انتظارن واااای

دو دست من، بسته روی دارم

ز کینه ها، تشنه، جان سپارم

به یاد زینب، بی قرارم

میا میا کوفه ای حسین جان

به کوفه بشنیدم، ز حنجر و خنجر 

یکی با خنده میگفت، ز غارت معجر

بگویمت من پسر عمو جان به آه و ناله واااای

جان عزیزت نیار به همرات طفل سه ساله واااای

دلهره ام، از قحطی آبه

 غصه ی دل، کودک ربابه

برای قافلت، دل کبابه

میا میا کوفه ای حسین

شده دگر وقت، عزای شاهنشاه 

بزن به سینه بگو، امیری ثار الله

چشام میباره که از دوباره فصل غم اومد واااای

خدا میخونه تو عرش اعلا محرم اومد واااای

محرمت، دل غرق عزا شد

ببین حسین، دل وقف شما شد

 به عشقت، قلبم کربلا شد

میا میا کوفه ای حسین

شده دگر وقت، عزای شاهنشاه 

بزن به سینه بگو، امیری ثار الله

چشام میباره که از دوباره فصل غم اومد واااای

خدا میخونه تو عرش اعلا محرم اومد واااای

محرمت، دل غرق عزا شد

ببین حسین، دل وقف شما شد

 به عشقت، قلبم کربلا شد

میا میا کوفه ای حسین جان

دوباره بیرق عزا در انتظار خانه هاست

در انتظار خانه ها دوباره بیرق عزاست

دوباره عطر و بوی بی قراری است که در نسیم کوچه هاست

و در میان خانه ها و کوچه های مه گرفته خانه ایست

که شعبه ای زعرش کبریاست و سالها و سالهاست

در این سئوال بی جواب مانده ایم خانه ی دوست کجاست

کجاست رواق منظر نگاهم آشیانه شماست

کرم نما و فرود آ که خانه خانه ی شماست

بیا به هیئت خصوصی دلم، که روضه خوان آن خداست

دوباره بیرق و علم کتیبه های محتشم

دوباره شور و عشق و اشک، دوباره ماجرای مشک

دوباره پرسشی که سالهاست با دل آشناست

خانه ی دوست کجاست

به اسم رب الوفا

از مسلم نامه ای

به زاده ی مرتضی

آقا سلامٌ علیک

اما بعد از سلام

جانم فدای شما

ای نامه که می روی به سوی حسین

از جانب من ببوس روی حسین

کاشکی میشد که نامه ات پیک رهایی باشه

وقتی رسید به دستت هنوز یه راهی باشه

کاشکی میشد ببینی الان کجای کارم

شبیه یک غریبه تو کوچه ها آواره ام

اینجا دلی نمونده همه شبیه سنگند

به جز منو پسرهام همه تو فکر جنگند

یه حرفایی شنیدم که تو خبر نداری

کاشکی میشد حسین جان دخترتو نیاری

دلبر آشنا اینجا

مسلم شده آواره ی کوچه ها

غریب و تنها شدم

فردا هم می شوم

جانم فدای شما

ای نامه که می روی به سوی حسین

از جانب من ببوس روی حسین

به اسم رب الوفا

از مسلم نامه ای

به زاده مرتضی

آقا سلام علیک

اما بعد از سلام

جانم فدای شما

ای نامه که می روی به سوی حسین

از جانب من ببوس روی حسین

از قول من به عباس بگو که ای علمدار

تا می تونی سر راه مشک اضافی بردار

اونم باید بدونه دشمنا بی شمارن

حتی برا گلوی شش ماهه نقشه دارن

ای عزیز خدا، دستم بر دامنت

به سمت کوفه نیا

من از تو دورم ولی همراه نامه ام

جانم فدای شما

ای نامه که می روی به سوی حسین

از جانب من ببوس روی حسین